Drie dagen training

9 september 2017

Vandaag mag ik dan eindelijk iets gaan doen. Al is het zaterdag, er staat een 3 daagse training gepland. Ik ben rond 6 uur wakker, kennelijk excited en besluit om te gaan hardlopen. Er zijn nog mensen wakker, dus met hen ook nog even kunnen chatten. Zowel voor als na het hardlopen.
Hardlopen gaat weer iets beter, zo’n 18 seconden sneller per kilometer, al blijft het gewoon warm en ook na het douchen blijf ik zweten. Ik heb om 8 uur met de anderen uit het hotel afgesproken, dus na het hardlopen maar even opschieten.
Beneden in de Lobby is het wachten op Artem (de Rus). Die is nog steeds chaotisch en op zoek naar koffie. Echter is die niet te vinden…
We moeten om 9 uur bij het hoofdkantoor zijn en het kost ons ongeveer 50 minuten.
De eerste metro , Lijn 5, gaat goed. Als we bij lijn 11 aankomen is het perron al crowded! Als de metro vervolgens aankomt, zit die ook al goed vol. Spitsuur om half 9 ’s ochtends op zaterdag. Poeh!
We doen een poging om met z’n vieren in de metro te komen, maar dit is vrij kansloos. De piep dat de deuren sluiten gaat ook al af, dus nemen we maar een metro later. Daarom zijn we dus bijtijds vertrokken. De volgende metro is net zo druk, maar omdat we nu vooraan in de rij staan is dit a piece of (moon)cake. Als we daarna overstappen naar lijn 9, is het verschil erg te merken. Hier is amper een Chinees in te vinden en kunnen we gewoon zitten ipv van sardientjes in een blik.
Bij de halte aangekomen weten we voor Art koffie te scoren.

Het kantoor zit op de 28e verdieping (van de 30) dus met de lift omhoog. Nee, dat ga ik echt niet lopen en ben ik ook niet van plan om ooit te doen. Ook niet naar beneden! Boven aangekomen zijn er nog meer docenten. Claudio en Angie (Angelina). Angie komt uit Oekraïne en blijkt ook in mijn hotel te zitten. Later schuift ook Quinn nog aan.
Op de training komen veel dingen naar voren die ik ook voor de TEFL (google zelf maar) heb moeten doen, dus ben benieuwd of het echt interessant gaat worden. Al snel wordt duidelijk dat iedereen een les moet geven van z’n 10 minuten na de lunch over een zelfgekozen onderwerp. Ik zie mijn telefoon liggen, dus besluit ik het over een telefoon te hebben. Doel is om Engels te geven, dus nog niets met sport. Een beetje raar, maar vooruit, het is wel handiger in een klein kantoor.
Voor de lunch neem ik iedereen mee naar de plek waar Julia mij al eerder mee naar toe heeft genomen. Ik ben tenslotte al een tijd hier, terwijl de rest hier nog maar een paar dagen is of er nog niet gegeten heeft.
Na de lunch schuift Mandy ook nog aan, omdat ze bepaalde onderdelen van de training heeft gemist.
Lesgeven gaat mij goed af en bij de rest ook. Onderling veel lol, komt vast omdat er 4 sportdocenten, 1 muziekdocent, 1 dansdocente en 2 Engels docenten in de groep zitten. Zou af en toe wat serieuzer kunnen, maar wordt niet gezegd en iedereen is wel serieus als het echt even moet. We krijgen huiswerk mee om een les voor te bereiden voor morgen. Ik krijg thema Holiday voor 6th grade (groep 8) en heb al direct het idee om af te sluiten met: Ik ga op vakantie en ik… Daarnaast moet ook de ESA (Engage, Study, Activate) erin verwerkt worden en de Student Talking Time 80% zijn.

Is wel een lange zit en als we om 17.00uur klaar zijn, dan heb ik hoofdpijn van te weinig zuurstof. Dit ook omdat onze ruimte is afgesloten, want er zijn nog anderen aan het werk. Kom op mensen, het is zaterdag… Daarna gaan we met iedereen, behalve Quinn mee wat drinken. Hij moet op zijn school. (heeft al een week lesgegeven als Engels docent) nog een formulier ophalen wat ze blijken te hebben en wat Haida nodig heeft. Na een drankje terug richting het hotel en tussen door nog een diner scoren voor op mijn kamer. Vervolgens nog lang met mensen thuis gesproken zo'n 1 uur en 3 kwartier en nog kort mijn les voorbereid om vervolgens voldaan in slaap te vallen.

10 september.
Vanmorgen had ik het plan om weer te gaan hardlopen. Echter werd ik wakker en had ik het gevoel dat het hem niet ging worden. Wel ging er in Nederland nu pas mensen naar bed, het is tenslotte pas 12 uur en dus nog even kunnen chatten. Is gezelliger dan hardlopen. Ik merk dat ik iedereen wel mis, en heb het idee dat dit ook wederzijds is. Verder muziek geluisterd, wat zitten er toch mooie nummers tussen die ook beschrijven hoe ik mij voel. Alsof ze wisten toen ze hun nummers gingen schrijven.

Beneden gewacht op iedereen. Dit keer met z’n 6en, want Mandy moest vandaag ook nog meedoen met de training. Op zondagochtend zou je denken dat de drukte in de metro wel mee zou vallen, maar dat viel vies tegen. Wel lukte het om met z’n allen in de verschillende metro’s te komen en waren we vandaag ruim op tijd. Op kantoor blijkt dat er nog 2 anderen bij zijn en iedereen een les van 10 tot 15 minuten moet geven. Dat gaat een lange ochtend worden. Daarvoor geeft de trainer een voorbeeld les. Begin van al goed, ze had het over spinnen in een doosje. Ze zei tegen Mandy dat ze ook een spin mocht pakken in het Engels. You can take a spider Mandy. Voordat ik er erg in had, was het er al uitgefloept, Spidermandy. Niet bij iedereen viel het kwartje direct, maar uiteindelijk had iedereen het door. Spidermandy is daarna de hele dag gebruikt.
Tijdens de lunch nog even 3 tekeningen gemaakt, een vliegtuig, strand en bergen. Komt de BT van Nanda toch nog van pas qua creativiteit. Thanks!
Er zaten leuke lessen tussen en ik mocht uiteindelijk als laatste. Achteraf was ik erg blij mee, want de driekwart was ingezakt qua energie en ik moest de gehele tijd alert blijven, omdat ik nog moest. Een leuke les met een fantastisch “I go on a holiday and I …” aan het einde. Had wel wat dingen kunnen omdraaien, maar was verder gewoon goed en iedereen ging met meer energie weer naar buiten.
Voor morgen moeten iedereen een les geven waarvoor die naar China is gekomen. Een sportles voor mij dus. How the hell am I going to do that in an office of 2 by 4 without any material. Ik geef dan nog liever een les Engels.

Na de training met z’n allen inclusief Julia uit eten gegaan bij een Italiaans restaurant gerund door Chinezen. Hebben hier gezongen voor Art, die is jarig vandaag. Hij zorgt voor 2 flessen wijn die goed betaalbaar zijn bij dit restaurant. Zo’n €5½. Ik lekker een salade en een risoto met kip. Als nagerecht een puntje Cheese cake. Dit was alles behalve Cheese cake, dus ik was blij dat ik de tiramisu niet had genomen want die zou nog erger zijn geweest.
Daarna terug naar het hotel en mijn les van morgen maar voorbereiden. In het hotel als een echte PMT’er rondgekeken. Wat heb ik hier waarmee ik iets kan doen. Aah, tandpastatubetjes, bekertjes. Jongleren, verder pakjes zakdoekjes en klaar is Matthijs. Neem ook nog maar een riem mee die als koord fungeert. Kunnen ze ook nog balanceren.
Ik heb 's avonds weer tijd om te connecten met het thuisfront, 2uur later besef ik "wat gaat de tijd toch snel". Geeft rust en hierdoor slaap ik ook beter.
Verder nog afgesproken om morgen weer hard te lopen met een van de Nederlanders.


11 september.

’s Ochtends sta ik om half 7 klaar om hard te lopen, Michel geeft aan dat het hem nog niet gaat lukken. Had wat last van zijn maag vanwege de pittige lunch die hij had gegeten de dag ervoor. Als je al niet zo van pittig eten houdt, dan is dat inderdaad vervelend. Dus zelf maar gaan lopen.

Om 8 uur weer beneden en met z’n 5en weer naar de training (SpiderMandy was al klaar met de training). De eerste metro gaat nog redelijk. Echter bij lijn 11 aangekomen staat het perron al vol.
Hoe komen we in hemelsnaam in de metro. Ik besluit om maar een filmpje te maken tijdens het instappen. Wonder boven wonder lukt het mij om met 2 anderen de metro in te komen. Bas en Angie blijven helaas op het perron achter. Die zullen de volgende metro moeten nemen. Ik moet wel zeggen. Zelfs sardientjes in een blik hebben nog meer ruimte. Gelukkig als grote Europeaan heb ik niet zoveel last van de mensen en kan ik normaal ademhalen. Ik vraag mij af hoe dit is voor de kleine Chineesjes. Een paar haltes verder mogen we er weer uit en wachten we op het perron op Bas en Angie. Hun metro komt er aan en we kunnen nog net lijn 7 pakken richting het kantoor. Had dus niet uitgemaakt welke van de 2 metro’s lijn 11 we hadden genomen.

Op kantoor zijn we nog met z’n 6en over en moeten we allemaal onze les geven. Afgezien van Angie was het voor ons allen lastig. Dansen kan nog wel en ze had een lesje gemaakt op het liedje van Bob Marley, don’t worry be happy. Leuk dansje. Waarbij “take it easy” werd uitgevoerd als je armen omhoog en dan gekruist richting je broekzakken. Ze maakte er voor de grap Steal Bananas van omdat je die uit de boom plukt. Was dus niet meer “take it easy” maar Steal Bananas geworden tijdens het liedje.
Mijn les ging goed al had ik het balanceren eigenlijk beter achterwege kunnen laten, had niet echt een toegevoegde waarde.

Om 1 uur klaar, lunchen beneden en daarna nog weer even terug naar de 28e verdieping om aan Jonathan wat vragen te stellen over hoe het er voorstaat qua plaatsing op een school en dergelijke.
Jonathan wist nog niks, behalve dat we waarschijnlijk uiterlijk vrijdag te horen krijgen waar we geplaatst worden. Dit nemen we maar met een Chinese zak pepertjes ofzo. (zout gebruiken ze niet echt in hun eten). Als iedereen zijn dingen heeft geregeld gaan we weer op pad. Angie heeft eerder al in Shenzhen gewoond en die weet een leuke plek waar we kunnen zitten.

Bij Window of the World moeten we uit de metro en gaan eerst even de shopping mall in. Angie en Art moeten nog ergens geld wisselen, dus gaan samen even op pad. Even alleen Nederlanders onder elkaar en na een paar minuten beseffen we dat we gewoon onze eigen taal kunnen praten. We lopen de Mall rond en komen een indoor ijsbaan tegen. Gekke Chinezen. Als Angie en Art weer aansluiten kopen we Nacho’s en Corona en gaan wandelen. Nog best een eind, maar eenmaal aangekomen op de plek is het wel mooi. Een mooi watertje met groen er omheen en een huisjes en restaurantjes als Little Italy. Gezellig met elkaar gekletst en ook met Chinezen. Die spreken ons aan in het Engels. Ja, ze bestaan. Daarna in de richting van het hotel, maar niet voordat we eerst nog even naar de Wallmart zijn geweest en ergens wat hebben gegeten.

In het hotel wilde ik mijn blog nog schrijven, maar ook even met bellen met het thuisfront. Leuk om mijn moeder even te spreken. Paps, jou bel ik ook binnenkort! De rest is nog aan het werk, maar rond middernacht hier komt ook daar iedereen weer thuis. Uiteindelijk toch maar stoppen rond een uur of één. Wat ben ik weer goed met rekken. Wederom met Michel afgesproken om morgen te gaan hardlopen. Eens zien of hij morgen wel mee gaat en ook of ik er de puf voor heb.