Werken of reizen???

22 september.
Vandaag weer een nieuwe dag met vragen. Een rustig dagje waarbij meerdere mensen naar hun school toegaan. Helaas ik niet. Het is wel allemaal vaag bij velen. De een gaat sportlessen geven, maar is eerst assistent ( op zich handig om mee te kijken). De ander die zou sportlessen moeten geven, maar gaat Engelse les geven. Dat is dus iets wat ik weiger om te gaan doen of in ieder geval niet alle uren Engelse les, een deel zou ik mij misschien nog in kunnen vinden.
Jana belt en zegt dat ik volgende week maandag een gesprek heb op de school waar ik al eerst naar toe zou gaan. Ze hebben geen andere school kunnen vinden. Nu weet ik tenminste waar ik aan toe ben. De tijd hoor ik nog.
Tegelijkertijd word ik door een ander gebeld. Zo bellen ze nooit en nu 2 tegelijk. Ik kan veel, maar dit niet… Ahh… ook op de deur geklopt. Peter (van Haida) staat voor mijn deur en vraagt met wie ik aan het bellen ben. Nou met je collega! Ik moet mijn spullen pakken en met hem mee komen. We gaan naar een appartement. Ehhh, nee! Jana vertelde dat ik waarschijnlijk naar een ander appartement ga als ik naar die school toe ga, maar ik wil wel mee om te kijken naar het appartement voor het geval het niet doorgaat. Daniel gaat ook mee, maar die neemt wel al zijn spullen mee. Die heeft al een school alleen begint hij pas na de vakantie. Appartement is op de 18e en bovenste verdieping. Haida huurt dit appartement het gehele jaar, dus ik vraag waarom ze hier niet direct mensen in zetten. Nou, dan weten we niet waar jullie zijn en als je in het hotel zit wel. Huh? Alsof ik de gehele dag op mijn hotelkamer ga zitten wachten. Verder is het zelfs nog goedkoper voor ze, want dan hoeven ze de hotelkosten niet te betalen. Zoals Asterix en Obelix zouden zeggen “Rare jongens die Chinezen!”

Art (de Rus) geeft aan dat hij voor de 2e keer een interview niet heeft gehaald. Wederom krijgt hij geen feedback waarom niet. Waarschijnlijk is hij te technisch en sluit hij misschien niet aan bij de kinderen. Aan de andere kant, tijdens het gesprek kreeg hij te horen dat hij een les moest geven aan kinderen van 5 jaar zonder voorbereiding. Dat kan toch helemaal niet…

Later op de dag komt er de vraag of we morgen Mooncake willen maken op een kleuterschool. Lijkt mij leuk om te doen, dus waarom niet. Houd mij weer van de straat voor een ochtendje. Will en Jana regelen dit. ’s Avonds tijdens het eten met de groep is Will kennelijk bang dat we morgen niet op tijd klaar staan. Hij blijft maar aangeven dat we om 9.30 bij de metrohalte moeten zijn en vraagt om iedereen zijn telefoonnummer in het geval dat we er toch niet zijn. Minstens 10 keer en op een gegeven moment geef ik aan dat hij mag stoppen met spammen via de app. Claudio maakt nog een grapje van hoe laat we er moeten zijn en Will gaat hier weer serieus op in. Geen gevoel voor humor kennelijk. No more Jokes to Will.

23 september.
Zaterdagochtend ben ik vroeg wakker en besluit toch maar te gaan hardlopen ondanks dat ik wat last heb van mijn maag. Misschien iets te pittig gegeten de laatste dagen. Als ik de gordijnen open doe zie ik dat het regent. Ach, regen bij 28 graden is zo slecht nog niet. Zorgt misschien voor wat verkoeling. Het hardlopen gaat in ieder geval beter dan de vorige keer. Misschien ook omdat ik alleen loop en ik dus mijn eigen tempo kan bepalen. #hardbeginnenendansteedslangzamerlopen!
Na het lopen snel douchen en ontbijten, want Will staat anders straks te wachten. Geef nog wel even aan de anderen aan dat ze een paraplu moeten meenemen.
Will staat bij de metro-uitgang te wachten en we gaan met de taxi naar de bestemming. Dat scheelt weer een hoop tijd. Er worden 2 taxi’s aangehouden en laten de bestemming zien. De taxi van de anderen rijdt al weg en die van ons wacht nog even. Hij gaat een andere richting op dan de taxi van de anderen. Echter volgens mijn navigatie wel de goede kant op. Tijdens de rit lijkt het alsof we bij Max Verstappen in de auto zitten. Links, rechts inhalen en gewoon ervoor gooien. Rechts voorsorteren en dan 5 banen over en links afslaan. De bus aan de rechterkant laat hij gelukkig nog even voorgaan. Zonder aanrijding komen we aan op de bestemming en ik reken 25 rmb af. (krijg ik later wel weer terug van Will). Staan minstens 5 minuten te wachten op de anderen. Die zaten waarschijnlijk bij Sebastiaan Vettel in de auto, bang in de regen.

Binnen blijkt dat het om een kinderdagverblijf gaat. Alle kinderen zijn er ook en het is de bedoeling dat we samen met de kinderen een mooncake gaan maken. Eerst verzamelen we boven in een ruimte voor ons, daar worden we verwent met yoghurtjes en Pompelmoes. Mogen we ontbijten. Dat hadden we al gedaan hoor. Daarna naar beneden en worden we verdeeld over twee ruimtes. Wij gaan zitten op de stoeltjes. Knieën in mijn nek, want deze zijn voor kleine kinderen. Komt een meisje naast mij zitten, haar moeder is erbij. Ze kijkt naar mij en staat op. Bang voor zo’n enge man met een baard… De volgende (een jongen) doet precies hetzelfde. Ik word gevraagd om toch maar op de kop van de tafel te gaan zitten. Is veiliger voor de kinderen. Bij anderen gebeurt hetzelfde, dus het ligt gelukkig niet aan mij. Na een paar minuten komt Jana naar mij toe om te vragen of ik in het midden van de kinderen wil zitten. Ik wil het proberen, maar geen idee of de kinderen het accepteren. Ze kijken even raar op, ook het meisje wat eerst niet naast mij wilde zitten en daarna is het goed.
We hebben allemaal plastic handschoenen aan. De mooncakes bestaan uit iets van amandelmeel met marsepein (of zoiets) en daar gaat een vulling in. Marsepein moet je platmaken en daar de vulling opleggen en een bolletje van maken. Dit in een vormpje en klaar is de Mooncake. Heel simpel voor kinderen. Ik help de kinderen een beetje en deel wat High-fives uit. Dit werkt en het contact is er. Maken in totaal iets van 10 mooncakes met z’n vijven. Het meisje geeft mij een mooncake en zegt dat ik deze mag opeten. Zij begint er ook aan een. Als ze even niet kijkt leg ik deze weg, wil toch niet mijn notenallergie triggeren. Met het jongetje naast mij heb ik ook goed contact en maken samen een Mooncake.
Na het maken van de Mooncakes gaan we naar de grote ruimte. Hier moeten we nog een soort dansje met alle kinderen doen en als de muziek stopt, wordt er gezegd met hoeveel mensen we moeten verzamelen. Leuk spelletje met de kids.
Aan het einde met z’n allen op de foto en ik neem het jongetje op mijn arm. Hij vindt het leuk. Toch grappig zo in een 40 minuten een bandje opbouwen met een kind. Als dank geef ik hem een van de 2 mooncakes die ik gemaakt heb. Hij helemaal blij en ik ook, want ik eet ze toch niet op.
Als afsluiting nog met de docenten en de leidsters op de foto. Wij achter en zij voor. Andersom zouden ze niet op de foto staan :-).
Als we weggaan krijgen we bij de uitgang een echte mooncake als dank voor ons vrijwilligerswerk van deze ochtend. Leuk, maar ook dit kan ik niet eten. Ik zie wel wat ik er mee doe.
Nog even aan Jana gevraagd hoe laat ik waar moet zijn voor maandagochtend. Had ik dat dan niet doorgegeven was het antwoord? Nee! Oké, 9.00 kantoor van Haida in Bao’an.

Na deze ochtend wel uitgeteld, dus iedereen terug naar het hotel. De 2 Nederlanders gaan ’s middags hun hotel bekijken. Achteraf blijkt dat ze direct hun spullen moesten meenemen en dus vertrekken uit dit hotel. We zien elkaar woensdag wel weer als we de gezamenlijke woensdagmiddag activiteit van Haida hebben. Verder gebeld met zowel Rozemarijn als met Wouter. Leuk om iedereen even te zien en te spreken. Zo ver weg, maar toch dichtbij. Thanks Roos en Wouter. Moeten we vaker doen.

Met de rest gaan we ’s avonds uit eten al heeft niet iedereen honger, omdat de maag een beetje protesteert. Daarna nog met hen op het dak van het hotel gezeten.

24 september.
Claudio vertrekt ook uit het hotel vandaag net als Heleen. Dan blijven er nog maar weinig over.
Ik zwaai ze allebei uit, maar zo is het wel weer alleen in het hotel. Vandaag ook weinig zin om iets te doen, dus ik besluit om wat films te gaan kijken en toch even een wandeling te maken en kom een bakker tegen. Besluit om toch iets van brood te kopen, al is het wel allemaal wit met een vulling en erg zoet. In een parkje even gaan zitten, maar vertrek al snel weer als er een mug op mijn vinger komt zitten. Hij prikt, ik dood! Ieder zo even zijn pleziertje. Snap nog steeds het nut van muggen niet.
Marlou belt via de telefoon van Jeroen, ze is bij Thomas en zo kan ik hem ook even spreken. Daarnaast proberen er nog meer mensen tegelijk te bellen en liep ik ook nog eens in de supermarkt. Op de hotelkamer iedereen maar even teruggebeld. Fijn om ze weer te kunnen spreken, zo kan ik er weer tegenaan. Verder lekker Game of Thrones gekeken gerelaxed in de hotelkamer


25 september.
De grote dag. Vandaag eindelijk mijn school bezoeken. Ook mijn koffers ingepakt in de hoop dit hotel te kunnen verlaten. Ik ben bijtijds bij het kantoor en onderweg een bapao (met custard) en een ander soort stoomcake gekocht als ontbijt. Gisteren vergeten Yoghurt te kopen en de supermarkt gaat pas om 9.00uur open hier. Daar blijkt dat er nog een andere docent meegaat. Elena (uit Rusland) zij is Engels docente. Eerst naar het Education Bureau om documenten op te halen. Will is daar al heen en stap in de auto en op naar de school. Half uur later aangekomen in the middle of nowhere en naar binnen. School ziet er mooi uit, maar er valt mij ook een bouwplaats op. Hmmm, volgens mij had dit het sportveld moeten zijn.
Binnen in het kantoor zeggen ze inderdaad dat het sportveld over 2 jaar klaar is. De vraag of ik niet gewoon sportlessen kan geven in een klaslokaal of op het schoolplein. Mijn antwoord is dat dit voor een week of 3 wel kan, maar dat het daarna wel ophoudt. Ik wil de kinderen juist balspellen leren en dat gaat niet zonder een normale zaal of sportveld. Ze kunnen niet eens vallen zonder zich te bezeren. Als er even wat ruimte is in het gesprek, vraag ik Jana even prive te spreken. Ik zeg haar dat ik hier geen les ga geven. Ze snapt het, maar even later in het gesprek wordt er toch nog een poging gedaan. Ik blijf stellig en nee = nee.
Ook Elena geeft aan dat ze niet wil werken op deze school. Naast dat het ver weg is, heeft ze in haar contract staan dat ze op een middelbare school les mag geven en deze school heeft maar 1 klas middelbaar onderwijs. De rest is basisschool. Met z’n vieren weer terug in de auto. Elena en ik wisselen onze wechat gegevens uit. Zij woont al een paar jaar in China en zit in een paar groepen qua banen voor docenten. Dat lijkt mij ook wel handig en ze voegt mij hieraan toe.
Jana zegt dat ze nu weer scholen gaat bellen en dat ik binnen 2 dagen een andere school heb.

Ik schakel Aixia van China Plus in en spreek mijn ongenoegen uit over de gang van zaken. Ze gaat de druk wat opvoeren bij Haida. Ook even contact met mams en Stacey. Net wat ik vandaag even nodig heb om de dag door te komen. Wel heb ik besloten om tot het einde van de week te wachten voor plaatsing op een school. Mocht het dan nog niet geregeld zijn, dan ga ik vrijdagmiddag naar het hoofdkantoor in Futian district om te praten over ontbinding van mijn contract. Dan maar reizen ipv lesgeven. Op een gegeven moment is het wachten ook klaar.

Later op de dag hoor ik van Angie (de Oekraïense) dat ze danslessen gaat geven op mijn school van deze morgen. Dat kan natuurlijk wel in een klaslokaal. Ook gaat ze morgen uit het hotel, dan blijven alleen Margon, Art en ik nog over zonder school. Art moet naar Hong Kong om zijn toeristenvisum te verlengen, dus hij is er de komende dagen ook niet.
’s Avonds nog met Angie en Daniel gegeten. Paar dagen geleden was het nog met 9, nu nog met 3 over. Morgen waarschijnlijk in mijn eentje. Margon trekt er veel voor zichzelf op uit en ik weet niet of ik zin heb in gezelschap. Met Bas, Michel en Claudio is het toch leuker.
Daniel vertelt mij dat hij gevraagd was op zijn school om sportlessen te geven. Hij geeft echter Engels, dus nee. ’s Avonds komt er een vacature voorbij in een van de groepen die ik van Elena heb gekregen. In het weekend een Engels kamp voor jongeren en nog goed betaalt ook. Ik neem even contact op en stuur uiteindelijk mijn cv en een filmpje. Vreselijk om dit zelf te moeten opnemen. Laat mij maar gewoon een gesprek voeren, dat is makkelijker dan een filmpje.

26 september.

Vanmorgen opgestaan en ik word al snel gebeld door Jana. Hoe laat kan ik klaar staan om naar een school te gaan. Over 45 minuten. Vraag ook even waar de school is. Dit is vlakbij Bao’an Park. Wow, dat is een mooie buurt en niet te ver weg. 5 minuten van de metro. Dit lijkt mij wel wat. Om 10.15 sta ik beneden en word ik opgepikt door Jana en Will. Even langs het Education Bureau en dan door naar de school. Is een mooie school en heeft een mooi aangelegd sportveld. Hier zie ik mijzelf wel lesgeven. We hebben een afspraak met de Vice Principle en een ander. Als snel blijkt dat ze een Engels docent hebben en geen sportdocent. Ahhhh! Communiceren mensen. Jana zegt dat ze niet het verschil weten tussen een subject teacher en een Oral English docent. Daarnaast of ik misschien als onderhandeling niet 2/3e Engels wil geven en 1/3 sport. Nou, hooguit 50/50 maar dan nog wil ik er over nadenken. Uiteindelijk geeft de school duidelijk aan dat ze alleen Engels willen. Dus ook deze vlieger gaat niet op. Jammer en dus weer terug bij af. Echter het einde van de week begint toch te naderen. Jana verontschuldigt zich minstens 5 keer, ze voelt waarschijnlijk ook de druk vanuit het hoofdkantoor. Ik tip Jana over de school van Daniel en zij gaat er mee aan de slag. Echter heb ik vandaag niks meer gehoord vanuit haar.

Met Elena even contact gehad en gezegd dat het op zich een mooie school is dicht bij haar appartement. Echter geen middelbaar onderwijs. Zij vertelt mij dat Haida 47 scholen heeft toegewezen gekregen van het Education Bureau, maar dat ze de helft maar hebben uitgenodigd voor een gesprek. Van de andere helft weten ze dus niet wat ze nodig hebben aan docenten. Ipv van voor ons als docenten een keuze te hebben moeten ze dus nu gaan leuren met docenten om deze te slijten bij de scholen. Omgekeerde wereld, maar ja liever lui dan moe! Dit heeft ze van een Haida-medewerker.
Aixia ook maar weer even op de hoogte gebracht van de situatie en de slechte communicatie plus het verhaal van Elena. Aixia vraagt of ik toch niet op de school van maandag wil gaan werken en dan lesgeven in een klaslokaal. Mijn antwoord blijft nee en daarnaast hebben ze inmiddels Angie daar al geplaatst. Verder stelt ze voor dat ze ook in andere steden kan gaan zoeken voor mij. Ze komt met Hangzhou (daar zijn geen PE-teachers nodig) of Chengdu en Guiyang. Hier moet ik even over nadenken. Ik ga langs het postkantoor om te kijken hoeveel het kost om mijn gekregen Mooncake naar huis te sturen. Leuk voor Marlou om te trakteren met haar verjaardag. Helaas zus, ik mag geen mooncake versturen naar Nederland. Ze zeggen dat ik helemaal geen eten mag versturen. Ik geloof er niks van (Chinezen kunnen heel goed iets anders zeggen dat ze bedoelen) en een uitleg krijg ik ook niet. Daarna maar naar de Starbucks. Mijzelf even trakteren op een Iced Shaken Honey Ruby Grapefruit Black Tea. Besluit ook even met mams te bellen en tijdens het gesprek kom ik erachter dat ik in Shenzhen wil blijven en anders reizen. Geen zin om helemaal opnieuw te moeten beginnen in een nieuwe stad. Dit laat ik Aixia dus ook weten. Ze begrijpt mijn keuze en gaat nog meer druk uitoefenen op Haida.
Neem ook nog even contact op met de mensen van het kamp om te zeggen dat ik ook een TEFL cursus heb gedaan. Dit houdt in dat ik ook Engelse les mag geven. Ze geeft aan dat de desbetreffende school nu druk is maar dat ze mij gaan uitnodigen voor een gesprek. Dat is mooi meegenomen als Haida ook een school weet te vinden. Anders heeft het natuurlijk geen zin.
Inmiddels als 18.45 dus besluit toch maar op te stappen en eten te gaan kopen en op de fiets weer terug. ’s Avonds nog wat dingen regelen rondom de verkoop van de auto in Nederland. Levert toch weer geld op en dat kan misschien van pas komen. Daarna lekker slapen. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.